พระคัมภีร์เวชศึกษา

เวชศึกษา(พระคัมภีร์เวชศึกษา)
กล่าวถึงกิจของหมอและความรู้สำหรับพยาบาลไข้โดยสังเขป แพทย์
เป็นมาจาก เวช คือ (เ) แผลงเป็น (แ)
(ว) แผลงเป็น (พ)
และ (ช) แผลงเป็น (ทย) จึงเป็นคำว่า แพทย์
ถ้าจะแปลความหมายภาษาไทยแปลว่า หมอ
คำว่าหมอนั้นเรียกกันโดยมาก แต่แตกต่างกันโดยความดีของบุคคล คือ
ผู้ที่มีความชำนาญใน  การรักษาโรคภัยไข้เจ็บได้ ก็เรียกว่าหมอยา หมอยา
ผู้ที่มีความรู้ความเข้าในวิธีนวด ก็เรียกว่า หมอนวด
สุดแต่ผู้จะชำนาญในวิธีการใด ก็คงเรียกกันว่าหมอตามวิธีนั้นๆ
หมอที่จะเป็นผู้รู้ผู้ชำนาญในการรักษาโรคและไข้นั้น
ต้องรู้กิจ ๔ ประการเป็นเบื้องต้นเสียก่อน กิจ ๔ ประการ แบ่งได้ดังนี้ คือ
                                บทที่ ๑ รู้ที่ตั้ง ที่แรกเกิดของโรค
                                บทที่ ๒ รู้จักชื่อของโรคที่เกิดขึ้น
                                บทที่ ๓ รู้จักยาสำหรับรักษาโรค
                                บทที่ ๔ รู้ว่ายาอย่างใดควรจะแก้โรคอย่างใด